Historia Charlotte - rozdział drugi

Rozdział 2 Na własnych skrzydłach

Idąc przed siebie głos, który słyszała dziewczyna stawał się coraz intensywniejszy. Błądziła niespełna godzinę po coraz to niższych i mroczniejszych korytarzach katakumb. Nagle Charlotte trafiła na drzwi do sali koncertowej. Otworzyła je. Jej wzrok przykuła ognistowłosa kompozytorka - Operetta. Grała ona na pianinie - ulubionym instrumencie fioletowowłosej. Charlotte postanowiła podejść bliżej.

- Cześć. Przepraszam, że nachodzę Cię tak znienacka, ale przepięknie grasz, nie mogłam się oprzeć! - pochwaliła ciemnowłosa.

Operetta odwróciła się w stronę Harpii.

- Dziękuję! Miło, że ktoś docenia. Mam na imię Operetta. A ty? - powiedziała muzykantka.

- Nazywam się Charlotte. Lubisz grać na pianinie? - odparła pytająco Charlotte.

- Bardzo! Widzę, że ty też! Łatwo poznać po twojej torbie! - Operetta wskazała na fioletową torbę z motywem klawiszy pianina - Pokażesz mi jak grasz?

- Zgadza się, uwielbiam grać! Dobrze. - Charlotte zasiadła przy czarnym pianinie i zaczęła grać piękną piosenkę autorstwa swojej babci.

Minęło kilka minut, a Operetta zachwycona grą koleżanki zaczęła głośno klaskać.

- Nie spodziewałam się, że tak pięknie grasz! - wykrzyknęła córka Upiora z Opery.

- Dziękuję. To moja pasja. - zarumieniła się dziewczyna.

Charlotte skierowała swój wzrok na plakat wiszący na smolistych drzwiach:

Konkurs!

Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie muzycznym!

Dozwolona jest gra na dowolnym instrumencie.

Konkurs odbędzie się w wampiteatrze, w dniach: 15, 16 czerwca 2014 roku.

Z upiornymi pozdrowieniami

Organizatorzy

- Zgłaszasz się? - spytała Charlotte.

- Nie, wolę grać dla siebie. - odpowiedziała muzykalna dziewczyna.

- Może i masz rację... - zadumała się Harpia.

Charlotte spojrzała na czarny zegarek widniejący na jej lewej ręce.

- O nie! Zaraz się spóźnię! - krzyknęła zielonooka.

Dziewczyna wyciągnęła plan lekcji i ponownie spojrzała na zegarek.

- ...Na ostatnią lekcję!!!

- Żegnaj Operetto, jeszcze dzisiaj tu przyjdę! - pożegnała się.

Nagle Harpia wpadła na przystojnego wilkołaka o kasztanowych oczach i oboje się przewrócili

- Strasznie Cię przepraszam! - powiedziała dziewczyna otrzepując się z kurzu.

- Ależ nic się nie stało!

Dziewczyna z rozmarzeniem patrzyła w piękne oczy młodzieńca.

- CO JA TU JESZCZE ROBIĘ?! - powiedziała do siebie Charlotte.

Otworzyła drzwi i wyszła z sali koncertowej. Charlotte ponownie spojrzała na zegarek i w ostatniej chwili zorientowała się, że jest popsuty, ponieważ zegar wiszący w katakumbach wskazywał odpowiednią godzinę, a popsuty tą samą co wcześniej. Z tego dziewczyna wywnioskowała, że jest już dawno po lekcjach i podążyła ze swoją walizką do przydzielonego jej pokoju. W pokoju nie było najgorzej, lecz dziewczyna usłyszała bardzo niepokojące odgłosy dochodzące z pokoju obok. Lecz nadal na usta ciśnie się pytanie:

"Kim jest tajemniczy chłopak?"

Ciąg dalszy nastąpi ^^

Mam nadzieję, że się spodobało :3